Voor sprookjes hoef je niet ver te reizen. Sommige sprookjes beleef je in de achtertuin. Okee, dit is helaas niet onze eigen achtertuin, maar een achtertuin op een uurtje reizen. Maar kijk nu wat een prachtige tafereeltjes... Paddenstoelen, spinnenwebben, bessen, het klinkt vreemd, maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Terwijl Coen, Morris en Mare al lang weer binnen zaten, struinde ik nog met de camera door de tuin. Dat zachte licht (het lijkt wel een instagram filter) en die rijke kleuren, ik moest het vastleggen.
Iets verder weg dan de achtertuin een uitgestrekte zandbak. Heerlijk rustig is het er in de herfst. We hullen ons in dikke jassen en gaan het strand op. Ook het bos slaan we niet over. Om de een of andere reden is Morris geen fan van het bos, hij vindt het maar griezelig. Maar als er wat te klauteren en te spelen valt, is Morris in zijn element, dus driewerf hoera voor deze verzameling keien!
En tenslotte nog wat strandplaatjes. Mare in het zand, as always. En Morris, die er ineens een stuk ouder uitziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten