Als we Mare naar bed brengen, moeten we dikwijls een speeltje uit haar vingers wrikken. Mare heeft een aantal kleine rommeltjes die ze met zich mee draagt als haar kostbaarste schatten. Vandaag waren dat een miniatuur pakje pasta (een mini van een zekere supermarktketen), een oud gummetje en een plastic beertje uit een surprise-ei. 's Ochtends vouwt ze haar handjes eromheen om ze niet meer los te laten tot bedtijd. En als je dan de hele dag je speeltjes succesvol vast hebt weten te houden en je hebt weten te verweren tegen de aanvallen van je grijpgrage broer... en je moet dan je speeltjes loslaten alleen maar omdat je naar bed moet (waar je er juist zo heerlijk rustig mee zou kunnen frummelen)... Dan ben je dus niet blij. Boos gaat Mare naar bed. De volgende ochtend, als het rolgordijntje langzaam omhoog schuift en de eerste zonnestralen op Mares bedje vallen, schiet ze gelijk omhoog. Ze springt kaarsrecht in de houding en strekt haar arm uit. 'Diiiieeeeee!' Oftewel: Geef Me Mijn Speeltjes Terug! NU!
Gisteren sloop ik naar boven om een foto van Mare in diepe slaap te maken. Dat rolgordijn is echter niet zo handig als je wilt fotograferen. Mare lag in een soort dubbelgevouwen yogahouding met haar neus op een meegesmokkeld boekje te slapen. Uiteraard werd ze bij de eerste straal licht al wakker. 'Booooo!' riep ze uit (zo heet het boekje) en ze sloeg gelijk haar boek open. Morris vroeg zich ondertussen af waarom het maar duurde en duurde en stommelde de trap op. Dat gezichtje van Mare toen Morris haar kamer binnen kwam stuiteren: onbetaalbaar.
Daarom deze week vier foto's van Mare, met linksonder de 'hee-daar-heb-je-Morris-en-die-is-zo-grappig-snoet'.
Als Mare haar middagslaapje doet, gaan Morris en ik vaak even samen naar buiten. Vaak moet de bal mee. De meeste kinderen gaan dan voetballen. Morris niet. Hij draagt de bal mee als een trofee onder zijn arm. De bal gaat mee in het speelhuis, op de glijbaan en op de schommel. Loslaten, daar doet Morris niet aan (goh, dat heeft ie gemeen met zijn zus, zou het een familietrekje zijn?), stel je voor dat iemand zijn geliefde bal afpakt. Op de foto links overigens geen bal, die is Morris net voorgegaan de glijbaan af.
Those are such amazing smiles! And infectious! I smiled myself just looking at them. :)
BeantwoordenVerwijderenHi Emily, thanks for taking the time to leave such a lovely comment! Especially since you probably can't read a single thing I've written on this blog. I really appreciate it! Heading over to your blog right now! :)
VerwijderenWow Renate, wat zijn ze groot geworden! En wat maak je mooie foto's! Leuk zeg, kom zeker vaker een kijkje nemen. Liefs, Anki
BeantwoordenVerwijderenHa Anki, ja dat gaat hard he? Bedankt voor je mooie compliment!
Verwijderen