Sun is shining, the weather is sweet... Naar buiten dus! Morris en Mare vermaken zich prima in de speeltuin. Mare dribbelt heen en weer op haar babyroze ballerina's. De enige schoentjes die ze tolereert. Ze mogen zelfs mee naar bed (niet aan haar voetjes, maar in haar armen, als ware het haar kindertjes). Op de trap omhoog en je dan boven realiseren dat naar beneden klimmen een stuk griezeliger is. Maar o wee, als je moeder je de helpende hand biedt. Als een malle tekeer gaan op de wipkip. Lachen om je broer die boven op het speelhuis (oh nee, het was een station... of toch een wasmachine?) staat te dansen. Mare begint steeds meer haar grenzen te verkennen en te verleggen. Ze waggelt door de straat en verdwijnt zo het hoekje om, op zoek naar steentjes om in haar broekzakken te stoppen. Daarom deze week twee foto's van Mare die buiten steeds meer in haar element begint te raken.
Over stenen gesproken. Morris kan er ook wat van. Regelmatig vind ik er een paar in zijn broek. Of in de wasmachine. Stokken zijn ook favoriet. Als ik Morris niet meekrijg naar huis, omdat hij tot in het oneindige van de glijbaan af wil, stel ik hem een mooie stok in het vooruitzicht. Dan weet hij niet hoe snel hij mee moet komen. Om vervolgens de hele terugweg Mare met die stok te irriteren en hem thuis ergens midden in de kamer te laten slingeren.
Vandaag had Morris zijn zinnen gezet op iets geheel anders. Een brood. Een heel brood, niet gesneden, met zwarte pitjes. Hij heeft duidelijk te vaak naar Knofje gekeken. En omdat het zulk heerlijk weer was gingen we lopend op pad naar de buurtsuper. Mare schuifelde voor ons uit en Morris en ik liepen hand in hand en wachtten geduldig als Mare weer eens een plantje, steentje of stuk vogelpoep vond. Dat stuk poep mocht ze van mij overigens niet van de stoep peuteren, wat tot een kleine meltdown leidde. Verder een fijne wandeling, we zijn blij dat het eindelijk lente is. En Morris kreeg zijn brood. Een heel brood, wel gesneden, met bruine pitjes.
We zijn overigens ook altijd blij als Coen weer thuis is. De kinderen zo mogelijk nog meer dan ik. Als ze buiten gerommel horen stuiven ze de gang op, allebei luid 'papa' roepend. En soms komt Coen dan zo de kamer binnen, met op elke arm een kind. Deze week dus een foto van Morris, samen met zijn geliefde papa en zus.
Nog meer mooie foto's van kindjes zien? Kijk dan ook eens op de site van Anki: www.zilverblauw.nl. Werkelijk een lust voor het oog voor iedereen die van mooie, kleurrijke beelden houdt. Van heerlijk eten, mooie designproducten, alledaagse beslommeringen, maar dus ook iedere week een aantal prachtige foto's van haar kinderen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten