En als je dan toch in een prachtig gedeelte van Italië bent, kan je het niet maken om niet een stuk het binnenland in te rijden en wat cultuur op te snuiven. Dus vroeg uit de veren en met een overlevingspakket en alle kinderen de auto in om Siena te bezoeken. Hierboven het uitzicht toen we de parkeergarage uitliepen. Dat beloofde al wat! En ook al liepen er massa's toeristen, het was wel zo ongeveer zoals ik me een mooie Italiaanse stad had voorgesteld. Veel pracht en praal. En op iedere hoek gelato! Renate en de kinderen ook weer tevreden! ;)
Het plein (Piazza del Campo) was favoriet bij de kinderen. Toeristen liepen af en aan en Bob en Morris bleven rustig zitten. Stiekem schoven ze steeds iets verder van ons weg. Rolden over de stenen. Gingen vlak voor vakantiegangers zitten om ze eens diep in de ogen te kijken. Renden heen en weer. Vulden drinkflessen bij met vers drinkwater. Aan de rand van het plein aten we pizza, met zo'n lekkere knapperige dunne bodem. En we bekeken de kerk. Van buiten. Niet van binnen en daar was Bob het niet helemaal mee eens, want hij moest toch voor een auto bidden. Na een mierzoet ijsje was het gedaan met de aandachtsspanne van de kinderen en was het tijd om weer te vertrekken. We'll meet again, Siena.
Wat dichter bij Punta Ala, en wat minder groots en indrukwekkend lag Castiglione della Pescaia. Goed voor een kort uitstapje met kleintjes. Mare klauterde helemaal zelf omhoog in het dorp naar het kasteel. We bewonderden het uitzicht en dronken er een sapje. Waar we tot grote vreugde van de kinderen schaaltjes chips bij kregen. 's Ochtends vroeg. We aten aan zee en Morris zou Morris niet zijn als hij niet op afstand een glijbaan zou spotten. Rustig eten was er niet meer bij, gespeeld moest er worden. En geef hem eens ongelijk. Je kunt je toch geen mooier plekje bedenken om te spelen dan hier?
Die kinderen weten gewoon waar het goed toeven is
BeantwoordenVerwijderen