Morris werd vier deze week. Vier. Sinds een paar weken ga je naar school. Van een veilig en vertrouwd kinderdagverblijf naar de grote school. Laagje voor laagje wordt de onschuld van je afgepeld. Je begint praatjes te krijgen, wordt soms boos als ik je ergens bij probeer te helpen. Die tijd is voorbij mama. Ik ben niet langer je kleine jongen. Je durft hoger dan hoog te klimmen, meters boven de grond te slingeren, je eet beter, communiceert duidelijker en hebt hele verhalen over piraten. In sneltreinvaart wordt je groter. Je doet het geweldig, ik ben zo trots op je! En of je nu wilt of niet, je bent en blijft toch altijd mijn jochie. Maar ik beloof je dat ik me niet al te plakkerig zal gedragen op het schoolplein! ;)
En een jongen van vier rijdt uiteraard niet meer op een driewieler, maar op een stoere haaienfiets. Dus daar zorgden opa en oma voor. Op Morris' verjaardag stonden ze voor de deur met een mysterieus pakket. Iets groots onder een gestreept laken. Na tig keer op de haaientoeter gemept te hebben was het tijd voor een rondje op de nieuwe fiets. Kijk em gaan! En kijk oma multitasken met aan elke hand een kleinkind! :)
Uiteraard ook deze week weer een foto van Mare, die Morris en papa nauwlettend in de gaten houdt terwijl ze bovenop het klimrek allerlei fratsen uithalen.
Morris, wat stoer, zeg en wat heb je een prachtige fiets!!
BeantwoordenVerwijderenMathilde