donderdag 17 juli 2014

Camper adventures | Part 3 | Cataluna




Okee, in Spanje waait het dus ook. Maar net aan hard genoeg voor Coen om te surfen en nu ja, wij krijgen een gratis scrub zullen we maar zeggen! ;) We promoveerden van camperplaats aan het strand naar een heuse camping aan het strand. Dankzij Coens briljante 'even-op-het-surfforum-kijken-of-iemand-een camping-weet-actie'. De camping die ik uit het gidsje plukte leek namelijk midden in Roses te liggen. Een typisch Spaans kustdorp: boulevard, palmbomen en heul veul lelijke hotels. En een speeltuin op iedere hoek van de straat. Morris en Mare zijn uitgerust met een speeltuinradar. Die spotten gerust op een kilometer afstand een stoffige wipkip tussen alle chaos van de stad. Ze zitten gelijk rechtop in de stoelen: 'Een speeltuin, een speeltuin!' Na forever rondgereden te hebben tussen die gruwelijke blokken beton bereikten we eindelijk de camping en kozen we een plekje vlakbij de strandopgang. Het echte campingleven begon hier op deze camping: de was ophangen tussen twee boompjes, de vaat doen tussen bruinverbrande opa's en oma's (de gemiddelde leeftijd op de camping lag rond een jaar of 70), met je handdoekje onder de door sterren verlichte hemel nog even snel naar de douche lopen... Ook de kinderen voelden zich hier thuis... een beetje scharrelen rond de camper, veel surrogaatgrootouders en het strand op een minuutje lopen. Coen had niet voor niets de halve camper volgestouwd met surfspul... iedereen blij! 







De camping lag aan een smal kanaaltje en toen Morris erachter kwam dat er bootjes verhuurd werden was hij niet te stuiten. Er moest gevaren worden. Met papa in een gele kano rondpeddelen. Een half uurtje was niet genoeg en we moesten Morris met geweld uit de boot verwijderen en beloven dat hij de volgende dag weer een uurtje het water op mocht. De volgende dag werd het avontuur alleen nog maar spannender, want toen sprong er een vis uit het water, in de boot, voor de voeten van Morris. Paniek! Maar wel een goed verhaal. Het is zo ongeveer het eerste wat Morris en Mare vertellen als gevraagd wordt naar de vakantie. Camper, strand, natuur? Nee joh, die vis! 





En kijk Mare braaf staan te wachten met haar Hello Kitty tas in haar armen. Die tas, dat is een verhaal apart. Waar Mare gaat, gaat haar tas. Het ding weegt wel een kilo en zit vol schatten: speelkaartjes van een Nijntjespel, stenen, schelpjes, armbandjes, een klein roze knuffelkonijntje and so on and so on. De tas gaat mee naar het strand, naar bed, ligt op tafel tijdens het eten en ze houdt em op schoot als we rijden. Oh wee als de tas kwijt is, dan verkondigt Mare dat luidkeels met een goed gevoel voor drama: 'Mijn taaaassss! Waar is mijn taaaasss?' Omdat er niet de hele dag gevaren kon worden, gingen we ook nog maar weer eens naar het strand. Wat naar... Mooi om te zien hoe Morris en Mare steeds vrijer worden. Piepen ze in het begin nog wat over de temperatuur, zand en wind... een paar uur later zitten ze van kop tot kont onder, rennen ze door het water en zoeken naar hartelust schelpen. 





Ook op de camping vermaakten ze zich prima. Chillen in de camper, meehelpen met het ophangen van de was, klauteren en schommelen in de speeltuin, een ijsje halen bij het restaurant, samen geinen in het stapelbed... Dikke pret. Dat laatste was overigens in het begin best grappig, Morris en Mare die spook speelden en in canon kinderliedjes zongen, maar ging van kwaad tot erger. Op een gegeven moment lagen ze om half twaalf nog te giechelen. Zucht... Mare toch weer in het onderste bedje leggen (wat ook als opslag gebruikt kon worden) hielp iets, maar de kinderen hebben nu de smaak te pakken. Morris heeft zijn zinnen gezet op een stapelbed in zijn slaapkamer, waar hij dan samen met zijn zus in kan liggen. Op school heeft hij alvast een werktekening voor ons gemaakt! ;)






Aan al het goede komt echter een eind, dus we maakten ons weer klaar voor vertrek naar de Midi-Pyrénées. Tot grote verbazing van de bejaarden om ons heen. Het werd toch net warmer weer? Ehm ja, maar we moesten ook nog heel Frankrijk door om de camper weer op tijd af te leveren. Maar goed, als je drie maanden blijft, dan is drie dagen peanuts... ik snap het. One day, als we 65 zijn, dan blijven we wat langer. :) Voor nu, back to France it was! Binnenkort het laatste gedeelte vakantieverslag online! 

1 opmerking: