6/52

'A portrait of my children, once a week, every week, in 2014' 

Morris: In de stoel bij kapper Daisy, hij vermaakte zich wel 
Mare: Vermaakte zich niet en zette een flinke keel op toen de schaar in haar pony werd gezet

Hoewel ik tevreden ben met al mijn portretten van vorig jaar, wil ik dit jaar graag meer 'situaties' fotograferen in plaats van alleen die schattige koppies. Emoties, gebaren, dingen waar ze mee spelen, plaatsen waar ze vaak komen. Ik voel me alleen nogal opgelaten met een camera in het openbaar. Ik zou dolgraag mijn geliefde Canon meenemen naar de supermarkt en daar midden in het gangpad op de grond gaan liggen om te fotograferen hoe Morris en Mare de hoek om komen racen met hun winkelwagentjes... Beetje awkward is dat wel he? Om toch over die drempel heen te stappen heb ik de camera meegenomen naar de kapper. Onder het mom van: het is Mares eerste knipbeurt en dan kan ik net zo goed ook gelijk wat fotootjes van Morris schieten. Nou het is maar goed dat het me niet gelukt is om een foto van Mare te maken, want die schreeuwde me toch de hele zaak bij elkaar. Met mijn been hield ik haar beentjes in bedwang en met mijn armen probeerde ik haar maaiende armen beet te houden. Alleen die mond, die kregen we niet dicht. Uiteindelijk knipte de kapster drie blonde plukken van haar pony en toen was het leed weer geleden. Maar niet nadat Mare verontwaardigd van ons weg was gelopen en verderop tegen de muur was gaan zitten om haar beste vuile blik en pruillip te laten zien. Drie tellen later zat ze alweer met Morris in de etalage en racete ze rond op het loopfietsje. De emotionele achtbaan die peuter heet. Op de foto van Mare zie je het resultaat van de knipbeurt: Mare met een iets kortere pony die buiten papa in de gaten houdt.