Camper adventures | Part 2 | Languedoc

Van de Ardeche door naar het zuiden, naar de Languedoc. Eenmaal in de juiste streek wilden we zo snel mogelijk ergens overnachten. Campinggids erbij en een viersterrencamping uitgekozen. Aangeprezen vanwege de mooie ligging aan de baai. Wat ze er alleen niet bij schreven was dat je helemaal niet bij de baai kon komen, omdat er een gigantisch hek om de camping stond. Alle voorzieningen (zwembad, restaurant, campingwinkel) waren aanwezig en toch miste er iets. Oh ja sfeer. Liever op een gezellige camping met een hobbelig grasveld en een stel kippen dan op zo'n keurig aangelegde camping. De volgende ochtend waren we dus al snel vertrokken en belandden we op een camperplaats. Een veredelde parkeerplaats dus. Speciaal voor campers en aan het strand. Drie keer zo goedkoop en drie keer zo leuk als de deftige camping. We zetten de camper op het beste plekje van de parkeerplaats met vrij zicht op zee en haastten ons naar het strand. 1 probleem. Het waaide. Daar hadden we de plek uiteraard op uitgekozen (kan niet anders met een surfer in het gezin), maar de combinatie kinderen, zonnebrand en wind is niet altijd geslaagd. Hoe Mare er na een ochtendje strand uitzag zie je hieronder.

In de middag ging de wind wat meer liggen (yay, sorry Coen, gelukkig had Coen zijn eerste surfsessie van de vakantie er nu al op zitten) en werd het wat warmer. De truien en vesten konden uit, de zwembroeken aan. Het zand leende zich uitstekend voor mooie bouwsels, dus leefden we ons uit. Het begon met wat voorzichtig mee scheppen en poedelen in het door ons zelf gegraven zwembadje en eindigde met springen, dansen en rennen door het water. Eindeloos. Morris en Mare konden er geen genoeg van krijgen en renden zelfs heen en weer tussen kust en zandbankje een stukje verderop. Totdat Morris in paniek het water uit stormde. Hij had een grote groene spin gezien. Een krab bleek later. Helemaal moe gespeeld schoven we 's avonds aan in een strandtent. Sjieker dan dat werd het deze vakantie ook niet. Ik bestelde een visje en kreeg em geserveerd compleet met kop en staart. Nu zijn voor Morris kipnuggets al exotisch, dus niet zo gek dat hij het er nu nog steeds over heeft! ;) 

De volgende dag nog een laatste keer naar het strand, voor we weer verder trokken. Te weinig wind om te planeren en te veel om echt relaxed op het strand te zitten, dus waarom zou je blijven? ;) We vonden een hele emmer schelpen. Leuk eens wat andere modelletjes dan de schelpen die de kinderen in Zeeland met bakken aanslepen. Coen maakte van wat tonnen een windschermpje en zo konden we het toch nog even uithouden. Dit strandavontuur smaakte naar meer, dus op naar Spanje!