Week 47: 'Oh oh mama, Mare heeft op de muur gekleurd!'

Kleuren, allebei in opperste concentratie, de lippen getuit, kleurtje stevig in de knuist geklemd. Alleen jammer dat Mare besloot om op de muur te gaan tekenen. Maar eerlijk is eerlijk, ik heb haar haar kunstwerk af laten maken zodat ik er een mooie foto van kon maken. En met twee brave kinderen geniet ik er stiekem ook wel van als ze toch eens iets stouts doen. En daarna hebben ze met veel plezier de muur weer schoongeboend. Moeten ze vaker doen, mijn gang is in tijden niet zo schoon geweest! 

Week 46: Streetwise

Morris heeft het er de hele middag over. Een ander jongetje heeft hem op de grond geduwd. Hij begrijpt er niks van. Mijn verstand zegt me dat ook teleurstelling en verdriet bij het leven horen en dat Morris moet leren dat niet iedereen even aardig is. Maar iedere vezel in mijn lijf schreeuwt: 'blijf van mijn kind af!' Ik wil hem in mijn armen nemen en hem voor altijd binnen houden. Zodat hij niet gekwetst kan worden, zodat hij puur en onschuldig blijft. Ik wil hem het perfecte leven schenken, zonder problemen en pijn. Maar hoe perfect is dat? Dus stuur ik hem toch maar weer naar school. En de volgende dag is Morris alles alweer vergeten en rent hij met zijn grote rugzak op zijn magere schoudertjes voor me uit. Kinderen zijn flexibeler dan hun ouders lijkt het...

Mare rent zo hard als haar beentjes haar dragen kunnen achter Morris aan. En soms ga je dan plat op je snuit. Met als gevolg een bloedneus en een gehavend gezicht. Mare is al snel weer vrolijk. Maar waarom doen al die volwassenen om je heen dan toch zo bezorgd? Iedere keer als iemand aan Mare vraagt wat er is gebeurd, krimpt ze ineen en drukt ze verlegen haar gezichtje tegen mij aan. Alsof ze de pijn ineens weer voelt. 

Ik zou weleens in die kleine kopjes willen kijken. Maak ik de problemen in hun leven te groot? Hoe lang blijven ze rondlopen met dat kleine kinderverdriet? Denken ze er 's nachts ook nog aan? Schrikken ze er van wakker? Of ben alleen ik dat? Loslaten versus beschermen, een fragiel evenwicht. 

Deze week twee foto's van onze streetwise kinderen... 

Week 45: Jump!

Scherp. Mooi belicht. Zo heb ik mijn foto's graag. En toch koos ik deze week een technisch gezien niet zo fantastische foto van Morris. Korrelig, donker, bewogen. Maar wat hadden Morris en Mare een pret, al springend op ons bed. En daarom deze week niet die foto van Morris die ligt na te grinniken op het bed (toen lag ie stil dus ja, toch echt een stuk scherper), maar een actiefoto. Yay me! De mensen die mij echt kennen weten dat het voor mij best lastig kan zijn om inhoud boven esthetiek te stellen! ;) 

En van Mare een foto met haar geliefde taaaaas (zo noemt Mare kaas)! En vooruit, dan kies ik ook niet de schattige lachende foto, maar de foto met die lekkere gekke bek. Het moet niet gekker worden! ;)

 

Week 44: Blaadjes

Herfst. Blaadjes en boekjes.

Out and about: Sprookje in de achtertuin

Voor sprookjes hoef je niet ver te reizen. Sommige sprookjes beleef je in de achtertuin. Okee, dit is helaas niet onze eigen achtertuin, maar een achtertuin op een uurtje reizen. Maar kijk nu wat een prachtige tafereeltjes... Paddenstoelen, spinnenwebben, bessen, het klinkt vreemd, maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Terwijl Coen, Morris en Mare al lang weer binnen zaten, struinde ik nog met de camera door de tuin. Dat zachte licht (het lijkt wel een instagram filter) en die rijke kleuren, ik moest het vastleggen. 

Iets verder weg dan de achtertuin een uitgestrekte zandbak. Heerlijk rustig is het er in de herfst. We hullen ons in dikke jassen en gaan het strand op. Ook het bos slaan we niet over. Om de een of andere reden is Morris geen fan van het bos, hij vindt het maar griezelig. Maar als er wat te klauteren en te spelen valt, is Morris in zijn element, dus driewerf hoera voor deze verzameling keien! 

Het open veld bevalt Morris beter. Samen met Mare gaat hij op pad. En terwijl er zoveel moois te zien is hebben Morris en Mare alleen oog voor... poep. 'Kijk Mare, daar ligt poep! Nog meer poep, drollen!' Ach ja, het houdt ze bezig en die onderbroekenlol is heerlijk om te zien.
En tenslotte nog wat strandplaatjes. Mare in het zand, as always. En Morris, die er ineens een stuk ouder uitziet.