Al sinds opa en oma een huisje in Zoutelande hebben, gaan we er graag naartoe. Soms met familie, soms met vrienden, eerst alleen met Morris en nu vaak met z'n viertjes. Stiekem hoop ik dat de kinderen later fijne herinneringen bewaren aan deze weekenden en weken weg. 'Vroeger gingen we in de zomer altijd naar Zoutelande, weet je nog dat speelhuisje in de tuin, weet je nog hoe hoog jij kon op de trampoline, en die keer dat we gingen surfen op het strand?' Herinneringen aan de pret die ze samen hebben, al spelend in de tuin, stuiterend op de trampoline en slingerend op de schommel. Het samen op een kamer slapen... man, wat een herrie kunnen die twee maken. Mare gebruikt haar bedje als alternatieve trampoline en Morris giechelt zich suf. Naar het strand met schepjes en emmertjes, kuilen graven en door de branding rennen. En als ze het allemaal niet zo goed meer weten, ga ik die herinneringen gewoon aan ze opdringen. 'Zie je nou dat je wel een beetje een leuke jeugd hebt gehad?' Komen die honderden foto's toch nog eens van pas! En ik ga nu alvast beginnen!
Het vakantiehuisje is heerlijk licht en dat is voor iemand die hoopt ooit fotograaf te worden erg fijn. Eindeloos kiekjes schieten van de kinderen die een filmpje kijken, met meccano rommelen, knikkerbanen maken (en ruziën om de knikkers). En van Mare als Zeeuws meisje met een stuk folie op haar hoofd!
Het is heerlijk weer dus uiteraard gaan we ook dit keer weer naar het strand. Een klein stukje wandelen, we kunnen gewoon te voet. Ieder een emmer en een schep mee. Tot grote vreugde van de kinderen staan de strandhokjes weer op het strand. Een mooie uitvalsbasis van waaruit je lekker op het strand kan rommelen. Mare smijt as usual weer grote scheppen zand in het rond en Morris vertrekt met emmer en schep richting het water. Mare komt ons snel achterna, maar maakt direct rechtsomkeert als blijkt dat ze natte voeten krijgt. Morris geeft er weinig om. Wat een verschil met het jongetje van een paar jaar geleden die niet eens zand tussen zijn tenen wilde. Morris is druk in de weer en graaft overal kleine kuiltjes waar natuurlijk direct weer water in loopt. Weg kuil. Bezigheidstherapie zullen we maar zeggen.
Een van de strandhokjes staat nog niet op z'n plek en Morris gaat er even een plas doen. Per toeval ontdekt hij dat het eigenlijk wel heel erg leuk is om dan ook gelijk even de duinen in te klauteren.En nog leuker om dan al rollend en springend naar beneden te stuiteren. Mare durft het ook wel aan, maar dan wel samen met papa.
Ook in de tuin vermaken de kinderen zich best. Mare heeft de schommel ontdekt en is keer op keer bij de schommel te vinden. Ze kan er zelf niet in klimmen en staat dan een beetje bij de schommel te dralen in de hoop dat wij haar zielig vinden en de tuin in lopen om haar te duwen. De trampoline kan ze wel zelf op en ze springt en springt totdat haar haar recht overeind staat en ze helemaal uitgeput is. Morris is niet zo uitbundig als Mare en huppelt wat voorzichtiger over de trampoline heen. Hij klautert liever in het speelhuis om daar kapitein van een grote boot te spelen of verjaardagsfeestjes te vieren. En ik? Ik ben tevreden met alles wat ik buiten kan doen. Zelfs de was ophangen krijgt wat extra sjeu als het aan een lijntje tussen twee bomen is.
Soms gaan we wat verder weg en rijden we eerst een stukje met de auto. Een van onze favoriete wandelgebieden is Oranjezon. Je kunt er van het pas af en kriskras door de duinen lopen. De kinderen lopen wel drie uur lang (een unicum!) braaf met ons mee. Duin op, duin af, de bosjes door, onder een hek door en ondertussen zoveel mogelijk paardenpoep ontwijkend. Morris kan zijn lol niet op, want nu kan hij geoorloofd een ziljoen keer poep zeggen (poepgrappen zijn momenteel favoriet bij Morris). Maar als we aan het einde van de dag vragen wat nu het mooiste was, zijn het toch die vijftien minuutjes dat we even achter een duin op het strand zaten. Er gaat niets boven rommelen met zand!
Oh en yay, dit is mijn honderdste post op 52keer2! Hoera, ik beloon mezelf met wat nachtrust, het is weer veel te laat geworden! :)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten