Out and about: let's go to Zeeland

Onze vakantie, wat lijkt het al weer lang geleden. Oh wacht, het is lang geleden! Ook al komen we meerdere keren per jaar in Zeeland, het blijft genieten. En afzien, maar dat krijg je als je (zwanger) op vakantie gaat met kleine kinderen. Van te voren heb ik altijd wilde plannen over alle dingen die ik nu eindelijk eens wil doen en zien, maar zoals dat gaat met kleintjes, loopt het altijd anders dan gepland. Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere plannen maakt. En dat is goed zo. Want juist van die onverwachte, spontane dingen genieten we het meest. Juist als je verwacht dat het een dag vol gejengel en lust ik niet, wil ik niet gaat worden, is het heerlijk als alles meezit, de kinderen zoet spelen en met zand tussen de tenen en rode wangen thuiskomen. 

Bij deze een ode aan Zeeland. Heel veel foto's. Een beetje tekst.

Over simpele uitjes gesproken. Vlak achter het parkje waar het huisje staat ligt een veld met een pad erdoor. Niet meer, niet minder. Zo simpel als dat. Men neme een bolderkar, een tas met pakjes drinken en een rol biscuitjes en rijden maar. Morris en Mare rennen wat heen en weer door de bloemen, houden iets te veel van elkaar, drinken hun pakjes leeg in de wagen en that's it. Tevreden kinderen, tevreden mama.

Nog een favoriet: de pluktuin. Soms gaan we alleen maar een taartje en een bakje boerderij-ijs eten, soms gaan we het veld in en plukken we handenvol bloemen. Op het erf scharrelen wat kipjes, achter een hekje liggen dikke konijnen en varkens. Altijd schieten er wel een aantal kittens over het erf die hun best doen een hap lekkers te bemachtigen. Af en toe gaan we er bramen en bessen plukken. Beetje zuur, maar het feit dat ze handgeplukt zijn, maakt een hoop goed! 

Altijd goed: de speeltuin. Deze speeltuin is een eindje wandelen, maar daar komt de bolderkar weer van pas. Mare vermaakt zich prima op de babyschommel en in dit bakje durf ik haar tenminste flink heen en weer te slingeren! Morris klimt op de allerhoogste glijbaan (dit klinkt spannender dan het is) en sjouwt wat met takken rond en probeert die de speeltoestellen in te tillen. Weer een middag zoet! ;)

Met de bolderkar op pad, zo snel mogelijk door het bos heen naar het strand. Morris heeft het niet zo op het bos, hij houdt meer van open ruimtes, hij wil de lucht kunnen zien. Nu was dat deze dag geen straf, mooi blauw met wolken, mijn lievelingsvariant! :) Mare rent woest heen en weer en springt tig keer met een brede smile van het bankje af. Morris gaat rustig een kuil zitten graven en begraaft daar allerlei kleine takjes en prulletjes in die hij op het strand vindt. Mooi om te zien hoe ook in hun manier van spelen hun karakter naar voren komt. 

Opa en oma kwamen ook een weekend langs en dat gaf ons de kans om eens met z'n tweetjes op pad te gaan. De toerist uithangen in Gent: kinderkleertjes en schoentjes shoppen, tig terrasjes uitproberen, een rondvaart maken op zo'n foute toeristensloep, heerlijk uit eten en de dag afsluiten met een dikke wafel. Dat ik de volgende dag echt kapot was neem ik dan maar op de koop toe.

Uiteraard gingen we vooral veel naar het strand. Je kan bijna niet anders als je zo vlak bij de kust zit. Plus: Walcheren heeft echt prachtige brede stranden met fijn zand en poeltjes waar de kinderen gemakkelijk in het ondiepe kunnen spelen. Overdag geeft Coen Morris surfles (lees: laat Coen Morris heen en weer peddelen op zijn plank) en graaf ik met Mare kuilen en bouwen we kastelen (lees: bergen zand - met slotgracht, dat wel). Als de zon begint te zakken gaan we wat eten bij een strandtent. Oftewel: Coen en ik gaan wat eten, Morris eet een knakworst met een glas chocomel en Mare lepelt een bakje appelmoes leeg met wat Fristi erbij. De geneugten van uit eten gaan met moeilijke eters! Het is ook heerlijk om dan nog even het strand op te wandelen. Iedereen is al weg. Al wat rest zijn bergen zand, achtergelaten door ijverige kinderen en meeuwen die hopen nog een laatste hapje mee te kunnen pikken. Die rust, heerlijk. Morris en Mare vinden het ook fijn en leven zich uit in het speeltuintje. Een speeltuin op het strand: beter dan dat wordt het toch niet?

Hieronder nog wat fijne plaatjes van zo'n middagje 'surfen'. Ook Mare waagde zich op een gegeven moment op de plank, maar deed dit - geen idee meer waarom - in haar blote gat, dus die foto's houd ik maar even voor het familiearchief! ;) 

Sluit ik af met een paar foto's van ons 'eigen' strandje, waar we Morris zien vliegeren en Mare rondparaderen in haar hippe badpak!

En tenslotte het overduidelijke bewijs dat ik wel degelijk met twee meisjes op pad was daar in Zeeland. Dat het een meisje is, moet je maar even geloven. Ik kan niet wachten om Lize deze zomer mee te nemen naar het strand en haar kennis te laten maken met het zand en de zee!